اقرار حوا (قرآن)آدم و حوا علیهاالسّلام به گناه خویش اعتراف کردند. ۱ - گناه آدم و حواحضرت آدم كه هنوز تجربه كافى در زندگی نداشت، و گرفتار دامهاى شیطان و خدعه و دروغ و نیرنگ نشده بود، و نمى‌توانست باور كند، كسى اين چنين قسم دروغى ياد كند، و چنين دامهايى بر سر راه او بگذارد، سرانجام تسليم فريب شيطان شد، و با ریسمان پوسيده مکر و خدعه او براى بدست آوردن آب حیات و ملک جاویدان، به چاه وسوسه‌هاى ابلیس فرو رفت و نه تنها آب حیات به دستش نيامد، بلكه در گرداب نافرمانى خدا افتاد، آن چنان كه قرآن آن را در يك جمله خلاصه كرده، مى‌گويد:" به اين ترتيب شيطان، آنها را فريب داد و با طناب خود آنها را در چاه فرو برد. و قاسمهما انی لکما لمن النـصحین (و برای آنها سوگند یاد کرد که من برای شما از خیرخواهانم.)فدلیـهما بغرور فلما ذاقا الشجرة بدت لهما سوءتهما و طفقا یخصفان علیهما من ورق الجنة و نادیـهما ربهما الم انهکما عن تلکما الشجرة و اقل لکما ان الشیطـن لکما عدو مبین(و به این ترتیب، آنها را با فریب (از مقامشان) فرود آورد. و هنگامی که از آن درخت چشیدند، اندامشان (عورتشان) بر آنها آشکار شد؛ و شروع کردند به قرار دادن برگهای (درختان) بهشتی بر خود، تا آن را بپوشانند. و پروردگارشان آنها را ندا داد که: «آیا شما را از آن درخت نهی نکردم؟! و نگفتم که شیطان برای شما دشمن آشکاری است؟!») قالا ربنا ظـلمنآ انفسنا وان لم تغفر لنا وترحمنا لنکونن من الخـسرین.(گفتند: «پروردگارا! ما به خویشتن ستم کردیم! و اگر ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی، از زیانکاران خواهیم بود!») ۲ - بازگشت به خداسرانجام هنگامى كه آدم و حوا، به نقشه شيطانى ابليس، واقف شدند و نتيجه كار خلاف خود را ديدند به فكر جبران گذشته افتادند و نخستين گام را اعتراف به ظلم و ستم بر خويشتن، در پيشگاه خدا قرار دادند و" گفتند: پروردگارا! ما بر خويشتن ستم كرديم" (قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا). " و اگر ما را نيامرزى و رحمت خود را شامل حال ما نكنى، از زيانكاران خواهيم بود" (وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ). ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۱۵۱، برگرفته از مقاله «اقرار حوا». |